Een schaatsongeluk.

Precies een week geleden, op zaterdag 11 februari om 11.00 uur, werd ik geopereerd aan een gebroken elleboog. Een botje, dat was afgebroken en verschoven, werd weer vastgezet. Oorzaak: een val op het ijs, een dag eerder, ergens in de buurt van Zuiderwoude. Ik reed de Waterland-tocht, het was prachtig weer, en dus druk, en dus slecht ijs. Het was filerijden, links en rechts vielen ze bij bosjes, maar ik dacht dat ik voorzichtig en attent reed: niet te veel jakkeren, goed op scheuren letten, geen risico's nemen. Maar toch ging het mis: ik viel op m'n rechterzij, en voelde meteen dat het niet goed zat. Dus Ingrid gebeld, die me van het ijs heeft gehaald, en naar de Spoedeisende Hulp gebracht, waar het een bijna gezellige drukte was van gevallen schaatsers. Veel polsblessures, de gipskamer had overwerk.

Op zaterdag, m'n verjaardag, ben ik dus geopereerd. Alles ging goed, ik mocht dezelfde dag nog naar huis, en nu ben ik thuis aan het revalideren. Schrijven op de computer doet nog pijn, dus ik maak dit verhaal niet te lang. Natuurlijk vraag ik me dezer dagen soms af of het nog wel verstandig is om ooit weer (op natuurijs) te gaan schaatsen. Ergens achterin 'Winterliefde' staat dat schaatsen voor mij een manier van leven is. Dat maakt het moeilijk om er afstand van te doen.

We zullen zien. In ieder geval is het voor dit seizoen voorbij.